Η ειδηση απο το… εξωτερικο

Τις τελευταίες μέρες που τα ημέτερα δελτία ειδήσεων των τηλε-καναλιών ασχολούνται με την περιλάλητη «επιμήκυνση», στα ευρωπαϊκά και σε όσα διεθνή μού επιτρέπει η δορυφορική τηλεόραση να έχω πρόσβαση και γνώμη, κυριαρχεί μια είδηση που εδώ μπαίνει μετά το τέλος του πρώτου ημιώρου. Η είδηση αυτή είναι ο ξεσηκωμός στον αραβικό κόσμο με αφορμή την ταινία για τον προφήτη Μωάμεθ.

Ακόμα και σε χώρες που ταλανίζονται από ανάλογα με τα δικά μας οικονομικά δράματα, η αξιολόγηση πρόκρινε τον εν λόγω ξεσηκωμό για την πρώτη θέση.

Μια κι αυτός ο ξεσηκωμός έχει κάποιες επιπτώσεις επί του συνολικότερου κόσμου, τις οποίες εμείς προσπερνάμε ή φοβόμαστε να αγγίξουμε, επειδή έχουμε χάσει τον μπούσουλα, παρόλο ότι είμαστε γεωγραφικά πιο κοντά στην εστία. Και έχει διπλή κατεύθυνση. Η μία είναι καθαρά πολιτιστική, η άλλη αφορά στις αλλαγές και τις μετατοπίσεις συμφερόντων.

Κι όμως, για το πρώτο κομμάτι, το καθαρά πολιτισμικό, είναι που δίνουν τη δέουσα βαρύτητα οι ξένοι, ξεκινώντας από το εξής απλό, που παραπέμπει και στις διδασκαλίες του Βολτέρου. Πως δεν πρόσβαλε τον προφήτη του Ισλάμ κάποιο δυτικό κράτος, με μια ανεπίτρεπτη ενέργεια η οποία θα μπορούσε να δώσει διαστάσεις για ξεσηκωμό. Την όποια προσβολή τη διαπράττει και τη χρεώνεται ιδιώτης. Για τον οποίο, αφού ακούστηκαν διάφορα «συνωμοτικά» στην αρχή, διευκρινίστηκε στη συνέχεια ότι δεν επρόκειτο για Αμερικανοεβραίο (όρος εντελώς αδόκιμος αλλά μερικοί μπερδεύουν Ισραηλινούς και Ισραηλίτες) παρά για χριστιανό κόπτη.

Κι επειδή στη Δύση όλο και πληθαίνουν οι μουσουλμάνοι, η είδηση αποκτά πρώτιστη σημασία. Μα από την άλλη, επειδή κανείς δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στο τι συντελείται στα παρασκήνια, μπαίνει και το πολιτικο-συνωμοτικό στοιχείο για το ποιος επωφελείται από μια τέτοια ανάφλεξη. Αρα, τι πιθανά συμφέροντα πυροδοτούν την έκρηξη και τι μέλει γενέσθαι…

Σε όσες ευρωπαϊκές τηλεοράσεις είδα τα σχετικά ρεπορτάζ, πέρα από τη φιλοξενία δηλώσεων των αρχηγών εμπλεκόμενων κρατών, είδα να γίνονται ρεπορτάζ και μεταξύ μελών της μουσουλμανικής κοινότητας της κάθε χώρας για το πώς σχολιάζουν τον πύρινο ξεσηκωμό στον ισλαμικό κόσμο.

Και σκέφτηκα: εδώ δεν μας απασχολεί παρά μόνο ως «είδηση εξωτερικού»; Ή μήπως φοβόμαστε να ερευνήσουμε και να προτάξουμε ένα θέμα που αφορά όχι μόνο στο κατώφλι μας αλλά και στο πολιτιστικό γίγνεσθαι για τις ατομικές ελευθερίες και την ελεύθερη έκφραση, μα και στην αυξανόμενη παρουσία του ισλαμικού στοιχείου στην Ελλάδα.

Κι αν φοβόμαστε, τι φοβόμαστε: τον «Ξένιο Δία», τη Χρυσή Αυγή ή τους εν Ελλάδι εκπροσώπους του Προφήτη;


Ο Π. Τιμογιαννάκης είναι μέλος της European Film Academy

http://www.e-typos.com