Παρτε εναν μαθητη στην επιχειρηση σας

Του Ανδρέα Ζαμπούκα 

Η Γερμανία, η Αυστρία, η Ελβετία και η Τσεχία είναι οι χώρες που έχουν τη μικρότερη ανεργία στην Ευρώπη. Και οι τέσσερις έχουν ένα κοινό σημείο στη διαχείριση των προγραμμάτων εργασίας των νέων. Η τεχνική εκπαίδευση απορροφά, πάνω από το 67% των μαθητών ενώ παράλληλα χρησιμοποιούν το περίφημο «δυαδικό σύστημα» μαθητείας και κατάρτισης στην ιδιωτική απασχόληση. 

Το περίεργο είναι γιατί στην Ελλάδα, ενώ τρέχουν προγράμματα επιδότησης επιχειρήσεων για την πρόσληψη μαθητών προς εξειδίκευση, δεν τα χρησιμοποιούσε σχεδόν καμία επιχείρηση. Και γιατί επίσης, τα Τεχνικά Λύκεια και ο ΟΑΕΔ δεν συμμετείχαν ενεργά στην προώθηση μαθητών, ώστε να απασχοληθούν αμειβόμενοι, σε ιδιώτες. 

Αντίθετα, στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ, η δαπάνη μισθοδοσίας των μαθητών πληρώνεται από το ταμείο εισφορών των εργοδοτών (ΛΑΕΚ) και οι μαθητές εκπαιδεύονται θεωρητικά και εργαστηριακά στις δομές του οργανισμού. Οι σχολές μαθητείας οδηγήθηκαν σε ακόμη μεγαλύτερη παρακμή μετά το 2007, όταν το Υπουργείο έκοψε τον τρίτο χρόνο σπουδών κα διόρισε άλλες άσχετες ειδικότητες εκπαιδευτικών. 

Πρόσφατα ο ΣΕΒ, στο Φόρουμ, που διοργάνωσε στις 10 Ιουλίου, με θέμα «εργασία - δεξιότητες -ανταγωνιστικότητα», άνοιξε το ζήτημα της εφαρμογής του δυαδικού συστήματος και στην Ελλάδα. Μετά τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, μεγάλες επιχειρήσεις, που αναζητούν αποτελεσματική αξιοποίηση των κονδυλίων από το ΕΣΠΑ, εκδήλωσαν ενδιαφέρον, να αξιοποιήσουν την εμπειρία της ειδικής ομάδας για τη μαθητεία της Businesseurope και να αναλάβουν μέρος της ευθύνης. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι 52 εκατ. ευρώ διατέθηκαν από το ΕΣΠΑ, σε οργανώσεις κοινωνικών εταίρων, για προγράμματα μαθητείας. Το θέμα είναι πιθανόν να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, με την επίσκεψη του Σόιμπλε στην Αθήνα, μετά την προεργασία του Χανς Φούχτελ, για μεταφορά τεχνογνωσίας του προγράμματος στην Ελλάδα.

Το ερώτημα πάντως είναι για ποιο λόγο πρέπει να έρθουν οι Γερμανοί να μας «φωτίσουν» για τα αυτονόητα. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να αλλάξουμε, από τα θεμέλια, όλες τις δομές ανάπτυξης και εκπαίδευσης, σε οικονομία και παραγωγικότητα; Για πόσο ακόμα θα κρατάμε τους νέους «φυλακισμένους» στις ψευδαισθήσεις τους, απαξιώνοντας την τεχνική τους κατάρτιση και την χειρωνακτική εργασία; Οι γερμανικές επιχειρήσεις ξοδεύουν 24 δις ετησίως, επενδύοντας σε νέους ανθρώπους και αναδεικνύοντας το ταλέντο και τη δημιουργικότητα τους. Εμείς γιατί κρατάμε «έγκλειστους» στις σχολικές θεωρητικές τάξεις, τόσους μαθητές, που θα μπορούσαν να μάθουν άμεσα τη δουλειά και να αμείβονται, για την εργασία τους; 

Ας ελπίσουμε πως το πρόγραμμα θα λειτουργήσει και θα δούμε επιτέλους, επιχειρήσεις να δίνουν δουλειά σε μαθητές υδραυλικούς, ξυλουργούς, τεχνικούς υπολογιστών, καλλιεργητές, μηχανικούς, ζαχαροπλάστες, μάγειρες και σε ό τι άλλο μπορεί να μαθητεύσει ο ταλαντούχος νέος άνθρωπος. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρό κίνητρο για εργοδότες και τους αρμόδιους της τεχνικής εκπαίδευσης. Φτάνει το Υπουργείο Παιδείας να αισθανθεί επιτέλους, την ανάγκη της ευθύνης, απέναντι στους «γελασμένους» μαθητές που ακόμα φαντασιώνονται γραφεία και χαρτοφύλακες.

Ελπίζω βέβαια, να μην σπεύσουν οι γνωστοί επαγγελματίες «λαϊκοί προστάτες» να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των παιδιών και να «αποκαλύψουν» τις «κακές προθέσεις» των επιχειρηματιών. Γιατί θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από δημιουργίες και παραγωγικότητα για να επιβιώσουν. Με την «επανάσταση» και τους «αιώνιους» αγώνες τρέφονται μόνο οι «επαγγελματίες» των κομμάτων και των συνδικάτων. Όλοι οι υπόλοιποι χρεώνονται με τη φαντασίωση και αποπληρώνουν τόκους παραισθήσεων, για μια ολόκληρη ζωή, εξαντλημένοι από το μίσος και το μηδενισμό. 

* Ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας είναι Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας

Πηγή : www.capital.gr