Δαμάζοντας τα κύματα

Δαμάζοντας τα κύματα

kathimerini.gr - Δαμάζοντας τα κύματα

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

«Χθες, Δευτέρα 25 Μαρτίου, ο σορόκος έφθασε τα 8 μποφόρ με συνεχείς ριπές των 9 και 10 μποφόρ. Το λιμάνι έβγαζε “φίδια” και όλοι οι Κιμωλιάτες παρακολουθούσαν με αγωνία το αποτέλεσμα των εντολών του καπετάνιου. Με κινήσεις προσεκτικές, σίγουρες και γλυκιές κατάφερε ο καπτα-Ισίδωρος να πρυμνοδετήσει το “Αδαμάντιος Κοραής” στην Ψάθη... τοιούτων πλοιάρχων χρεία έχουμε...» Ο λυρισμός προδίδει άνθρωπο που έχει γαλουχηθεί στα λογοτεχνικά νάματα της γενιάς του ’30. Εκείνες οι προσεκτικές κινήσεις, που είναι συνάμα «σίγουρες και γλυκιές», κάλλιστα θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με φράσεις από τη «Γαλήνη» του Βενέζη. Οσο για την παρουσία της εξαγριωμένης σοροκάδας, εδώ πια δεν χωρούν παρερμηνείες. Χτυπάει απευθείας την καρδιά της ποίησης του Καββαδία, την καρδιά της αθάνατης ναυτοσύνης της οποίας τη συναισθηματική ταχυπαλμία μελοποίησε ο κ. Θάνος Μικρούτσικος. Και όμως, όσο κι αν ο λυρισμός του κειμένου σε κάνει να ονειρεύεσαι, τα συνοδευτικά, ήτοι το εθνόσημο και το λογότυπο του Δήμου Κιμώλου, σε προσγειώνουν χωρίς περιθώρια αναστολής. Πρόκειται για απόσπασμα της επιστολής του δημάρχου Κιμώλου, κυρίου Γερασίμου-Θεοδώρου Μαγκανιώτη, προς το υπουργείο της Εμπορικής Ναυτιλίας, που υμνεί τις προσπάθειες ενός πλοιάρχου να προσεγγίσει τον προβλήτα του λιμανιού της Κιμώλου. Ερασιτεχνικό βίντεο έχει καταγράψει την προσέγγιση, κυκλοφορεί ευρέως στο Διαδίκτυο και όσοι δεν το έχετε δει αξίζει τον κόπο να το ψάξετε. Θα διαπιστώσετε πως οι «γλυκιές» κινήσεις του πλοιάρχου του «Αδαμάντιος Κοραής» γίνονταν μέσα σε έναν κακό χαμό από άλλες κινήσεις που συνέτειναν στην επιτυχή έκβαση του όλου εγχειρήματος. Δεν ήσαν μόνον οι καβοδέτες που ορμούσαν μες στα κύματα για να αρπάξουν τα σχοινιά. Ησαν και οι επιβάτες, οι οδηγοί των αυτοκινήτων που πατούσαν γκάζι για να γλιτώσουν από την οργή του γερο-Ποσειδώνα, και γενικά μια ατμόσφαιρα που θύμιζε απόβαση στη Νορμανδία, ευτυχώς χωρίς τις βολές των Γερμανών, οι οποίοι, αν και εσαεί κατακτητές μας, για καλή μας τύχη δεν πήραν είδηση από την ηρωική έξοδο του λαού της Κιμώλου. Ανέτρεξα στην ιστοσελίδα του Δήμου Κιμώλου, για να αναζητήσω κάποια στοιχεία για την κατάσταση του λιμανιού. Δεν βρήκα ούτε μία αναφορά. Η πρώτη υπόθεση που έκανα είναι πως πρόκειται για άκρως απόρρητη αλληλογραφία την οποία θα μελετούν κάποιοι αρμόδιοι, κάπου σε κάποια υπηρεσία του αναξιοπαθούντος Δημοσίου. Χαρτιά που περνούν από χέρι σε χέρι και κερδίζουν υπεραξία με σφραγίδες και υπογραφές, αναφορές και στοιχεία, που καλόν είναι να μη βγουν σε κοινή θέα και προκαλέσουν τον φθόνο των εχθρών του έθνους. Γι’ αυτόν τον λόγο απαγορεύεται και η φωτογράφιση στα αεροδρόμια της χώρας. Ετσι και πάρουν είδηση ότι τα αεροπλάνα απογειώνονται διότι καταφέραμε να νικήσουμε τον νόμο της βαρύτητας, θα έχουν έναν παραπάνω λόγο για να μας κατακτήσουν. Η δεύτερη υπόθεση μου φαίνεται πιο αληθοφανής. Αυτή συνίσταται στον χρυσό κανόνα που ορίζει ότι παρ’ ημίν τα έργα φτιάχνονται χωρίς να φτιαχτούν. Διότι, αν φτιαχτούν, θα σταματήσουν να φτιάχνονται. Κοινώς κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο δήμαρχος Κιμώλου και οι ρηξικέλευθοι γηγενείς έχουν απαυδήσει απ’ το λιμάνι τους που όλο φτιάχνεται και αποφάσισαν να το ρίξουν στην ποίηση. Απόφαση που δείχνει τον δρόμο σε όλους μας: δεδομένης της κατάστασης της χώρας, η αποβολή λυρικού έρματος θα συνέτεινε, αν μη τι άλλο, στη σωτηρία της ψυχής μας. Διότι σε όλα υπάρχει και η θετική πλευρά. Αν το λιμάνι ήταν κανονικό και το πλοίο το προσέγγιζε χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, τότε, ως λαός, θα κινδυνεύαμε να ξεχάσουμε τις παραδόσεις του ηρωισμού μας και να ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι. Να πεθάνουμε από την πλήξη της μετριότητας αντί να πεθάνουμε δαμάζοντας τα κύματα.